"Nais kong magpaka-lasing.. dahil wala ka na... Nakatingin sa salamin at nag-iisa.. Nakatanim pa rin ang gumamelang binalik mo sa kin nung tayo'y naghiwalay.. Ito'y katulad ng damdamin kong kahit buhusan mo ng beer ayaw pang mamatay..."

Paminsan-minsan kelangan din nating makakita ng ibang view bukod sa computer monitor, mouse at keyboard para naman di tayo ma-intoxicate. Hindi pwedeng puro pagmumukha na lang ng mga katrabaho natin ang nakikita natin sa araw-araw na ginawa ng Diyos! Hehehe..

Ibuhos na ang beer sa aking lalamunan upang malunod na ang puso kong nahihirapan... Bawat patak anong sarap... Ano ba talagang mas gusto? Ang beer na ito o ang pag-ibig mo...

Dear Bali,

Not all stories end with happily ever after. I'm not okay. Often, I choose to pretend I'm happy just to temporarily ease the pain. I do understand na walang permanente sa mundo kaya lahat natatapos. Everything will eventually and certainly come to its end without us knowing when, and minsan pa nga without us knowing why... It's something I can't control but something I have to live up with..

Ngayon, kelangan kong makalimot not because I want to but because I have to. Reality bites at masakit. But I know there will always be a place and time where questions will be answered, words will be spoken, love will be expressed in solitude, and promises will be fulfilled... somewhere, somehow, someday. I know...

Pare, salamat. Salamat sa lahat... It's just too sad that things between us have to end up like this. And I feel sorry that it has to be this way. Just because my eyes don't tear doesn't mean my heart doesn't cry..

Naaalala mo pa yung sign na tinuro ko sa 'yo? Yung sign sa kamay meaning forever? Hindi nangangahulugan na kakalimutan natin yung taong naging mahalagang bahagi ng buhay natin kapag nagpaalam tayo sa kanya. It's the relationship, memories, and hope that we should let go. Kahit na matatapos tayo sa salitang paalam, hindi ka mawawala dito... dito sa puso ko. Hindi ko makakalimutan na minsan dumaan ka sa buhay ko.

Until then...

Andoks

Ano kayang sasabihin ng nanay ko 'pag nakita nya to? Malamang gawing basahan nun ang mga damit ko 'pag ganito ang mga etiketa. (Inakups! Hehe.. Wag naman.)

Katulad daw ng pagkain ng fishball, hindi ka kabilang sa masang Pinoy kapag hindi mo alam ang ibig sabihin ng salitang "1, 2, 3".

May apat na dahilan kung bakit nagwa-one-two-three ang mga pasahero: una, wala talaga silang pambayad, pangalawa: trip lang nilang hindi magbayad, pangatlo: nakalimutan nilang magbayad, at pang-apat: kombinasyon ng alinman sa una, ikalawa, at ikatlo.

Katulad ng pangongodiko sa mga exams, mahirap din gawin ang pagwa-one-two-three. Kaya naman narito ang ilang mga tips para sa mga pasahero na nagbabalak makalibre sa pamasahe.

(Take note, applicable lang 'to sa mga PUJs and PUBs. Wag gagawin sa taxi o FX kung ayaw mong makalaboso.)

TIP #1: Syempre, pinakauna na ang walang kamatayang PAGKUKUNWARING TULOG. Kumita na 'to sa mga pelikula at hanggang ngayon, epektib pa din.

TIP #2: Kung sa isang Public Utility Jeepney (PUJ) sasakay, umupo sa pinakalikod ng driver, tapos lahat ng bayad ikaw ang mag-abot. 'Pag may nagpaabot ng bayad, sabihin ng malakas, "MANONG BAYAD PO O!" Sigurado lusot!

TIP #3: Kung sa mga Public Utily Bus (PUB) naman sasakay, maghanap ng lumang ticket at iipit ito sa iyong relo o singsing. Magkunyaring tulog 'pag lumapit si Mr. Kundoktor. Siguraduhin lang na makikita nya ang ticket na nakaipit.

TIP #4: Mabisang paraan din para makalibre ng pamasahe ang pakikipag-chikahan sa driver (o konduktor). Yun bang feeling close na agad kayo kahit hindi naman kayo magkakilala. (Note: Magandang topic ng usapan ang tungkol sa pagtaas ng presyo ng gasolina)

TIP #5: Para ulit sa PUB, pagkasakay na pagkasakay pa lang, pumunta agad sa unahan at sabihin ng malakas ang mga katagang, "MAGANDANG UMAGA PO SA INYONG LAHAT. AKO PO SI JUAN NA KASALUKUYANG EMPLEYADO NG KUMPANYANG ALPHA-ALPHA. KAMI PO AY KASALUKUYANG NAKA-WELGA SAPAGKAT BLAH BLAH BLAH..."

Pwede din ang mga katagang.. "AYON SA BIBLIYA, ANG MGA HINDI NAGBIBIGAY AYON SA KANYANG KALOOBAN AY MAPUPUNTA SA BLAH BLAH BLAH..."

Libre na sa pamasahe, magkaka-pera ka pa.

TIP #6: Maaari ding magkunwaring may kapansanan kung sa PUB sasakay. Kunwari di ka makapagsalita at makarinig. Ang alam mo lang sabihin ay, "Aht.. Aht.. Aht.." (Ingat lang sa pag-para)

TIP #7: Sa PUJ naman. Pagsakay ng jeep, ilabas agad ang iyong panyo at punasan ang sapatos ng lahat ng mga pasahero. Tapos umupo sa gitna. Dun ka lang hanggang dumating ka sa bababaan mo.

TIP #8: Habang nakapila yung jeep o bus na sasakyan mo, magtawag ng pasahero (BAYAN! BAYAN! AALIS NA! KABILAAN HO YAN! DALAWA SA KALIWA.. BLAH BLAH..) Tapos 'pag umandar yung sasakyan, sumabit ka na lang.

TIP #9: Magkunwaring lasing na lasing at wala na sa katinuan pa para bumunot ng wallet at magbayad.

TIP #10: At ang pinakahuli at pinaka-effective sa lahat, magkunwaring PULIS! Hahaha.. Kelangan pa bang i-memorize yan?!

"Ay, putong malagkit!" Bulalas ko nang biglang may humawak sa ano ko. Pusang-gala, ni wala sa hinagap ko na mangyayari yun sa 'kin.

Here's how it happened mga kapatid. Dumaan ako sa National Bookstore last week (naks, hanep sa advertising. bayaran kaya nila ako? hehehe) para bumili ng mga supplies na gagamitin ko sa office (at syempre para mag-private reading na din) nang biglang may humawak sa ano ko. Alam nyo na, yung ano ko. Basta yun na yun, baka ma-sensor pa tayo dito.

Paker talaga. Definitely one of my most unforgettable experiences sa loob ng isang bookstore. Nanlamig ang buong katawan ko, pramis. Ganun pala kapag di mo expected na mangyayari yun. That speaks of the famous cliche "getting caught off guard." Para akong sanggol na hinawakan ng ano ng wala man lang kalaban-laban.

Curious kayo kung sinong guilty? Hindi ko din kilala actually. Basta isang gurlash (take note ha, totoong gurlash) at mukhang estudyante pa lang. Syempre, super sorry ang ineng habang super tawa naman yung mga kasama nya, and this is what made it even more humiliating, thinking nga na may mga nakakita. Akala nya daw kasi ako yung "bads" na kasama nya. Heller?! At ang sweet naman ng batian nila, hipuan ng ano.

I'm not mad. Really. I just felt that I was humiliated.. disgraced.. dishonored! Joke lang. Hehehe. Sabi ko na lang habang super sorry yung babae foul yun miss, below the belt ka. Hindi pwedeng hindi ako makakaganti. Isa pang joke 'to, 'wag kayong maniniwala. Hehe..

P.S.

I'm currently making a recommendation sa Congress na gawing krimen ang paghawak ng ano ng walang paalam. It's a clear case of trespassing and intrusion of privacy. lols..

I was really amazed when I saw the MP4-21 of Team McLaren. Not only is this machine's design promising, the 'inside' rocks too. McLaren definitely deserves to win at least the constructors championships this season.


Though Kimi suffered an unexpected car failure during the Bahrain GP qualifying round, which caused him to take the last grid at the start of the race, he was still able to knock-off the last podium position after a grueling battle with Honda's Jensen Button.

I think MP4-21 and the Finn is a combination to watch for this year's F1 Grand Prix.

I'm back, at last! Back as in capital B-A-C-K!

Natapos ng mas maaga sa inaasahan ang assignment ko kaya heto, balik blog na naman. Akala ko wala na akong dadatnan pa sa aking pagbabalik, pero nakakatuwa dahil taliwas sa inasahan ko, meron pang nagbantay dito (parang guwardiya sibil)... tenks melai.. *wink*

At para naman magkaroon ng kasaysayan ang entry na 'to, magkukwento na lang ako tungkol sa mga past happenings habang wala ako dito.

Narito ang ilang mahahalaga, di gaaanong mahalaga at walang kwentang bagay na nangyari simula noong January 2...

1. Nagkaroon kami ng x-mas party sa company. Super late ang celebration kasi kasabay na ng three kings. Pero sabi nga ng matatanda, huli man daw at magaling, masaya pa din. Bumaha ng hotdog.

2. Sa party din inannounce ang winner sa ginanap na departmental xmas decor competition. 3rd place kami. At dahil may prize naman, nag-food trip kami sa Kamayan.

3. Kasabay ng pagpasok ng bagong taon ay ang pagpasok din ng aming bagong manager. Okay ang bago naming boss. Galante at full of sense of humor.

4. January 13, Friday, 7:20 in the morning - Aksidenteng nabaril ng isa naming guwardiya sa kumpanya ang sarili gamit ang kanyang shotgun. Noon ako nakakita ng utak na tao na nahulog sa semento.

5. Sa loob ng limang araw at anim na oras, nalaman ko kung paano gamitin ang ulead,
photoshop, pagemaker, illustrator, at imageready.

6. Nagulat ako minsan pag-uwi sa bahay kasi may dumating na package. Hulaan nyo kung kanino galing. Ang laman, Formula 1 stuffs! Cool! (Neng, ano yung thank you sa salitang aleman?)

7. Millions of Filipinos watched how Pacquiao knocked out the pride of Mexico, Erik Morales. Isa ako sa mga nagtatatalon sa tagumpay ni Pacman.

8. Ako ang taong kahit nagmamadali palagi e madalas pa ding late. Nabigyan ako ng love letter ng aming employee administrator dahil sa lumalalang tardiness. Too bad. *sigh*

9. Kobe Bryant of the LA Lakers scored an NBA record 81 points in a game against the Toronto Raptors.

10. Habang naglalakad pauwi sa bahay, nakapulot ako ng isang pagong na keychain. Wala lang, gusto ko lang ikwento.

11. Okay yung latest book ni Bob Ong. Nakarelate ako sa mga nakasulat. Kaya lang hanggang ngayon di ko ma-gets kung anong kinalaman ng stainless longanisa sa kwento. Masarap kaya yun?

12. Last Feb 3, I went to Araneta to watch MYMP's concert. Kasama ko si Carmie, a former officemate. Masaya kasi nag-guest yung mga vocalists ng Mojofly, Freestyle, 6 Cycle Mind, Sugarfree, at si Barbie. At mas masaya pa ulit kasi nakita ko sa Carmie. Yehey!

13. 71 people died sa Ultra stampede. Matapos ang ilang araw, nagkaron ng landslide sa Leyte na bumura ng isang barangay sa mapa. Madami ang nasawi. Madami ang nakidalamhati. Isa na ako doon.

14. Thousands of my files also died nang masira ang registry ng computer na ginagamit ko sa office. The good thing is may pagka-boyscout ako (kahit na palaging late) at nakapag-backup few hours bago matuluyan ang PC ko.

15. Dahil mag-isa na lang ako sa section namin, mag-isa na lang din akong nagfa-facilitate ng mga company trainings. Nakakapagod pero masaya naman. Lalo na nung nabasa ko yung isang remark ng participant sa evaluation, "Magaling si Sir. Hindi nakakaantok magturo. May sense of humor. Mabait at mahusay magpaliwanag."

I'll take the compliment, except sa "mabait." Hehe.. :p

16. Katulad ng mga nakaraang valentines, loveless na naman. Pero okay pa rin kasi ganun din naman mga friendships ko e. Nyahaha! (LOLS)

17. Bumisita ang RAW superstars sa Pinas. Gusto ko sanang manood pero may kamahalan ang ticket. Sana ipalabas sa TV.

18. Papalapit na ang sportsfest namin sa company. Frustrated basketball player ako kaya gusto kong makisali (pampagulo lang).

19. Tulad ng dati, pagkatapos ng matagal na pagpindot-pindot sa keyboard, heto at may isinilang na naman na spam sa blogspot.

20. Super thank you sa mga bumisita habang wala ako dito. Maraming Salamat!!

Pagkatapos ng stopover, ano na ang kasunod? May bago ba? Meron pa bang dapat abangan?

Ang totoo, dehins ko din alam kung saan pupunta 'tong site na 'to. Pero hanggang may oras ako, hanggang nag-eenjoy ako, at habang may isang taong walang magawa sa buhay na patuloy na bumabalik-balik dito... magpapatuloy ang adbentyur sa istrike.

Welcome home, ipob! *wink*